We schrijven het jaar des Heren 1890 als ene Heer J. Botman samen met nog wat andere kornuiten, het idee oppert om het ijsgebeuren in Bovenkarspel georganiseerd te laten verlopen en dus een ijsclub op te richten in het dorp. Aldus geschiedt. Helaas voor het nageslacht zijn de eerste notulenboeken verdwenen. De eerste notulen waar we over beschikken dateren van 24 november 1902. Ene Hr. Stadegaard was toen president, wat we tegenwoordig voorzitter noemen. De contributie is op dat moment vijfentwintig cent en er zijn 126 leden. In 1903 volgt er aansluiting bij de Bond en na een paar goeie financiële jaren wordt er in 1905 besloten de contributie te verlagen naar 3 stuivers. Een heet hangijzer in die jaren en wat we nog 30 jaar in de notulen tegengekomen zijn, het strooien van zand bij gladheid op de openbare weg en de bruggen in het dorp, wat volledig georganiseerd en gedaan werd door de mensen van de ijsclub. In 1907 tijdens een goede winter komt er op de Spoorsloot een wedstrijd waarbij de prijzen zullen worden verdeeld over minder vermogende in de gemeente. Als de secretaris gaat informaren hoeveel dat er zijn, ziet de verdeling er als volgt uit: 60 arme mensen, 13 weduwen en 2 oude mannen.

Omdat door de strenge winters in het begin van deze eeuw de schippers in de haven van Broekerhaven soms weken en maanden lang vastlagen met hun boot werd, vermoedelijk uit verveling, in 1903 daar de Verenging IJsvermaak Broekerhaven opgericht.
Ook hiervan zijn de eerste notulenboeken onvindbaar. De eerste notulen, die wij in ons bezit hebben zijn van 1914. De voorzitter is ene J. Deen. Het ledental was 54. De vaste ijsbaan van Broekerhaven was de z.g. 1ste put. Deze put lag direct achter de Burgemeester Van Bredastraat langs de spoorlijn, doch deze put werd in 1928 gedempt met de grond en bagger die overtollig was bij het graven en maken van de landtongen bij toenmalige veiling 'De Tuinbouw'.
In 1917 waren er wedstrijden op die put met als handicap ringsteken met hoge hoed op.
De eerste prijs bedroeg toen fl.15,=. Dat was in die jaren een dik weekloon. Toen de burgemeester dit hoorde deed die er ook nog fl. 5,= bij. Uniek in die jaren zijn ook de traditionele verlotingen op de jaarvergadering, waar ene C. Tool in 1920 voorstelt, om nu maar eens geen schaatsen maar een schuit te verloten omdat er de laatste jaren geen ijs is geweest.

We gaan verder met de IJsclub Bovenkarspel die in 1916 i.v.m. de watersnoodramp onder Amsterdam fl. 125,= uittrekt voor dit rampgebeuren. Ook hier vindt de traditionele verloting tijdens de jaarvergadering plaats om een stel schaatsen. Als het winnende nummer een 9 is zonder streepje eronder, blijkt er een slimmerd te zijn, die zijn lotnummer 6 omdraait en er dus twee winnaars blijken te zijn voor één stel schaatsen. Na veel heen en weer gepraat lost voorzitter Heert Peerdeman dit op door ze ieder met één schaats naar huis te laten gaan, en de eerst volgende jaren geen verloting meer te houden. Dit geeft in de jaren daarop zo weinig volk op de vergadering, dat er toch gauw weer een verloting wordt gehouden om mensen te trekken. Het gaat dan om 60 pond spek. Dat er in vroegere jaren veel gesproken werd over 'ijsfeesten', blijkt uit de bijzondere soort wedstrijden, die ze toen hielden.
Ze moesten toen 3 dikke jassen over elkaar heen aantrekken, met 2 hoge hoeden over elkaar gezet en onderweg nog even een drie duimer in een batting slaan, waarbij de lachspieren duidelijk op de proef werden gesteld.

In het jaarverslag van 1934 wordt voor het eerst gesproken over wedstrijden op het IJsselmeer. Dit wordt aangevraagd bij de overheid en ja hoor, voor vijf gulden per jaar mag IJsvermaak gebruik maken van het IJsselmeer. De entreeprijzen voor het IJsselmeer zijn: Volwassen 5 cent en kinderen 2½ cent.
Het zandstrooien op de wegen wordt in 1933 door de gemeente overgenomen. Dit is dan 40 jaar een taak van de ijsclub geweest.
Dat de ijsclub zich ook met andere dingen bezig hield blijkt uit het feit dat Broekerhaven de intocht van burgemeester Elders opluisterde met erepoorten, vlaggen en versierde bruggen in de Peperstraat. IJsclub Bovenkarspel trok vijfentwintig gulden uit voor het maken va een feestwagen bij het huwelijk van prinses Juliana met prins Bernhard.
In 1939 wordt de 3de put gehuurd van Enkhuizer Hengelsport voor twintig gulden per jaar.
Dit blijkt echter veel te duur, want een jaar later wordt dit alweer ongedaan gemaakt door de slechte financiële toestand van de vereniging. Meteen wordt ook de huur van het IJsselmeer opgezegd. Maar de prijzen van de verloting gaan van vijf gulden naar vijfentwintig gulden.

Dan komt in 1946 de misschien wel strengste winter aller tijden. Op 19 december moet de Staverse boot stoppen met varen. Dit duurde tot half maart. Op 5 maart worden er Nationale koppelwedstrijden op het IJsselmeer georganiseerd door twee ijsclubs tezamen.
Van drie oorlogsjaren zijn bij IJsvermaak Broekerhaven geen notulen gemaakt.
Misschien had de toen zittende secretaris Van Rench senior wel te veel andere drukte omdat in die jaren de latere voorzitter Sjaak van Rench werd geboren.
Was Bovenkarspel in 1903 al aangesloten bij de bond, bij Broekerhaven komt dit pas ter sprake in 1951, waarbij na felle discussie dit voorstel toch weer afgeketst wordt.
In die jaren wordt ook voor het eerst gesproken over een landijsbaan, maar dat zou nog wel een mooi tijdje duren.

In 1953 bedankt G. Postma als voorzitter en de toen al bijna legendarische W. Klaver neemt de hamer over. Willem Klaver wil direct een landijsbaan bij het badhuis.
Er moet slechts 600 m³ grond verwerkt worden door de leden. Dit idee gaat dan ook al weer snel in rook op. In 1953 bedankt W. Ooteman, na 53 jaar in het bestuur te hebben gezeten, waarvan 40 jaar als penningmeester. Wat moet die man oud geweest zijn.

In 1963 is de strengste winter sinds mensenheugenis. Dat jaar gaan de auto's over het ijs naar Urk. Op 28 december zijn de eerste wedstrijden en op 3 maart de laatste n.l. de revanche van de Nederlandse Kampioenschappen met Liebrechts, Karsten, Verkerk en Nottet.
Er zijn ook vele tochten over het ijsselmeer naar Volendam, Monnickkendam en Marken.

In 1966 gaat de grote droom van Willen Klaver en zijn kornuiten in vervulling. Er komt een landijsbaan. Voorwaarde van de gemeente is dat beide ijsclubs fuseren. Dit gebeurt en we gaan verder onder de naam S.V. IJsvermaak Bovenkarspel.
Er is dat jaar ontzettend veel werk verzet, door de bouw van een houten kantine. Deze kantine brandt echter compleet af op 29 augustus 1971. Al het vele werk is letterlijk in rook opgegaan. Geluk bij een ongeluk was dat het spul best verzekerd was. In 1971 krijgen we een nieuwe landijsbaan op de plek waar hij nu nog is. Er moet nu huur betaald gaan worden, en er wordt een kantine gekocht van de firma Ooms. Het circus draait weer.

In 1974 wordt na 20 jaar besloten te stoppen met de Wielerronde. Het jaar erna treedt Willem Klaver af. Hij wordt opgevolgd door Jb. Braakman.
In april 1980 wordt de kassawagen van de Flora gekocht voor fl. 16.000,= om er een kantine van te maken. Weer wordt er veel werk verricht door de diverse bestuursleden om de zaak te verplaatsen, in te richten enz. Een jaar later wordt ons door de gemeente min of meer, een nieuwe prachtige kantine opgedrongen, dit in het kader van één of ander jeugdbouwplan.
Een kapitaalsvernietiging van fl. 16.000,= in tijd van een jaar kan natuurlijk niet en na veel discussie en veel gesprekken met de gemeente zegt Dhr. V.h. Hof als wethouder sportzaken toe, dat hij de oude kantine wel kan verkopen aan Handbalvereniging Excelsior.
Dit blijkt later alleen maar een politiek spelletje en IJsvermaak blijft zitten meteen oude kantine van fl. 16.000,= en een nieuwe waar misschien wel te veel huur voor betaald moet worden. Dat dergelijke politiek echter ook uitwerking heeft op lange termijn blijkt tijdens de officiële opening op 15 januari 1982, door het onder protest wegblijven van enkele bestuursleden.

In 1984 vvindt ook Jb. Braakman dat zijn tijd gekomen is om als voorzitter te stoppen.
Sjaak van Rench blijkt de nieuwe uitverkorene en krijgt 100% van de stemmen bij het kiezen van de nieuwe voorzitter. Een uniek hoogtepunt in ons 100 jarig bestaan is natuurlijk de Flora Marathon in febr. 1986, met bekende namen als Evert van Benthum en de Noor Gustafson. Deze spectaculaire marathon wordt gewonnen door Jos Pronk. Er zijn een kleine 2.000 bezoekers.
Maar zoals iedere vereniging met hoogtepunten, zijn er bij ons ook dieptepunten, waarbij we het veel te vroeg overlijden van onze baanmedewerker G. Karel noemen en onze bestuursleden Nol v.d. Haar, Freek Boon en Jan Boon.
Als rode draad door het hele gebeuren en eigenlijk nog niet bij name genoemd is uiteraard de familie Karel. Moeder Karel, als centraal opperhoofd van de kantine en Piet Karel-Kroes als ijsmeester. Natuurlijk is niemand onmisbaar maar deze familie is tocht zeer waardevol geweest voor het ijsgebeuren.